Ἡ ἑορτή τῆς ψηλαφήσεως τοῦ Θωμᾶ ἑωρτάσθη εἰς τήν πλησιόχωρον τῆς Ναζαρέτ κώμην Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, τήν 29^ην Ἀπριλίου/ 12^ην Μαΐου 2024, δι’ ὑποδοχῆς ἑορταστικῆς  ὑπό τῶν Προσκόπων καί τῆς Κοινότητος, ἀκολούθως δέ διά θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, Πρεσβυτέρων τῶν ὁμόρων τῆς Κανᾶ περιοχῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου,  τῇ ἀθρόᾳ συμμετοχῇ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς Κανᾶ καί τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ρωσίας εἰς Ἰσραήλ κ. Ἀνατολίου Βικτόρωβ.

Εἰς τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί: «Ταύτην ἐποίησε τήν ἀρχήν τῶν σημείων ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν αὐτοῦ, καί ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν οἱ μαθηταί αὐτοῦ»,  (Ἰωάν. 2,11), λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ ζωή ἐκ τάφου, τοὐτέστιν ὁ ἐκ τάφου Ἀναστάς Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἁγιογραφικῷ τούτῳ τόπῳ τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, διά νά ἑορτάσωμεν «τήν ἀρχήν τῶν σημείων, ἥν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνταῦθα» ἀφ’ ἑνός καί τήν τοῦ Ἁγίου ἀποστόλου Θωμᾶ ψηλάφησιν ἀφ’ ἑτέρου.

Τόσον τό γενόμενον σημεῖον τῆς μεταβολῆς τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον κατά τήν παρουσίαν τοῦ Ἰησοῦ καί τῆς Μητρός Αὐτοῦ εἰς τόν ἐνταῦθα Γάμον, ὅσον καί ἡ ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ ψηλάφησις τῆς πλευρᾶς τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, τῆς νυγείσης ὑπό τῶν στρατιωτῶν ἐν τῷ Σταυρῷ Αὐτοῦ εἶναι ἀπό τά πολλά σημεῖα, δηλαδή θαύματα, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐνώπιον τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ.

Καί τοῦτο, ἵνα πρῶτον φανερωθῇ ἡ δόξα Αὐτοῦ καί δεύτερον ἵνα πιστεύσωσι οἱ ἄνθρωποι εἰς Αὐτόν, ὡς παραγγέλλει ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ αὐτοῦ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος λέγων: «ταῦτα δέ γέγραπται, ἵνα πιστεύσητε ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, καί ἵνα πιστεύοντες ζωήν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ», (Ἰωάν. 20,31).

Κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι «οὐχ ἁπλῶς υἱός, ἀλλά ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μοναδικῶς τε καί ἰδικῶς». Λέγει δέ τοῦτο ὁ Ἱερός Κύριλλος, ἐπικαλούμενος Αὐτόν τοῦτον τόν Χριστόν λέγοντα: «ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν, ὥσπερ γάρ ὁ πατήρ ἔχει ζωήν ἐν Ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καί τῷ υἱῷ ζωήν ἔχειν ἐν Ἑαυτῷ», (Ἰωάν. 5,24-26).

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ὁ Χριστός, εἶναι τέλειος Θεός, ὡς ἑρμηνεύει καί ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγων: «Ὅτι γάρ καί ἡ ζωή κατά φύσιν ἐστίν ὁ Μονογενής καί ζωῆς τῆς παρ’ ἑτέρῳ μέτοχος ζωογονεῖ τε οὕτως ὥσπερ καί ὁ Πατήρ, περιττόν οἶμαι λέγειν».

Ὁ ἀναστάς Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ὁ Νέος Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος λυτρώνει ἐπί τοῦ Σταυροῦ τήν Νέαν Εὔαν διά τοῦ τιμίου Αὐτοῦ αἵματος ἀλλά καί τοῦ ὕδατος, τά ὁποῖα ἐξέβλυσαν ἐκ τῆς κεντηθείσης πλευρᾶς Αὐτοῦ, (Πρβλ. Ἰωάν 19,34). Τό αἷμα καί τό ὕδωρ συμβολίζουν τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τήν ἀγάπην τοῦ νυμφίου πρός τήν νύμφην αὐτοῦ.  «Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τάς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν Εκκλησίαν καί ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπέρ αὐτῆς», (Ἐφ. 5,25), κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἡμεῖς, ὄντες μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἴμεθα καί μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ σχέσις Θεοῦ καί ἀνθρώπου ἐν  τῷ προσώπῳ τοῦ Χριστοῦ εἶναι σχέσις καί ἕνωσις Γάμου. Τό δέ θεμέλιον καί ἡ ἑνοποιός δύναμις τοῦ Γάμου εἶναι ἡ τελεία ἀγάπη, ἡ ἐν Χριστῷ δηλονότι ἀγάπη, ἡ ὁποία «οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς καί οὐδέποτε ἐκπίπτει», (Πρβλ. Α’ Κορ. 13, 4-8).

Αὕτη ἀκριβῶς ἡ ἄπειρος φιλανθρωπία, τοὐτέστιν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀνεβίβασεν τόν Υἱόν Αὐτοῦ εἰς τόν Σταυρόν καί τόν κατεβίβασεν εἰς τόν Ἅιδην, ἵνα ἐλευθερώσῃ καί θεραπεύσῃ τό μέγα τραῦμα, τόν ἄνθρωπον, ὡς ἐναργέστατα λέγει ὁ ὑμνῳδός Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ἐπέστης Χριστέ πρός τούς μαθητάς. Τότε ὁ Θωμᾶς οἰκονομικῶς οὐχ εὑρέθη μετ’ αὐτῶν· ἔλεγε γάρ· οὐ μή πιστεύσω, ἐάν μή ἴδω κἀγώ τόν Δεσπότην. Ἴδω τήν πλευράν, ὅθεν ἐξῆλθε τό αἷμα, τό ὕδωρ, τό βάπτισμα· ἴδω τήν πληγήν, ἐξ ἧς ἰάθη τό μέγα τραῦμα, ὁ ἄνθρωπος».

Ἀξιοσημείωτον ὅτι διά τῆς ψηλαφήσεως τῆς πλευρᾶς τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἄπιστος Θωμᾶς ἐγένετο μέτοχος καί κοινωνός τῆς «γλυκείας μεθέξεως τῆς φωτουργοῦ δόξης Αὐτοῦ», τοὐτέστιν τῆς λαμπροφόρου δόξης τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Τῆς γλυκείας ταύτης μεθέξεως τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπολαμβάνομεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἔγκριτος λαός τῆς Ἐκκλησίας, τῆς νύμφης τοῦ Χριστοῦ, ἐν τῷ μυστηρίῳ τῆς μυστικῆς εὐλογίας, δηλαδή τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὡς διδάσκει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγων: «ἐπιφοιτᾷ (=κατέρχεται) καί ἐπιφαίνεται πᾶσιν ὑμῖν ὁ Χριστός ἀοράτως τε καί ὁρατῶς· ἀοράτως μέν ὡς Θεός, ὁρατῶς δέ πάλιν ἐν σώματι. Ἐπιτρέπει δέ καί δίδωσι τῆς ἁγίας Αὐτοῦ σαρκός ἀποθίγειν. Πρόσιμεν γάρ κατά χάριν Θεοῦ τῇ μεθέξει τῆς μυστικῆς εὐλογίας εἰς χεῖρας δεχόμενοι τόν Χριστόν, ἵνα καί ἡμεῖς ἀραρότως =προσηκόντως πιστεύσωμεν ὅτι τόν ἴδιον ἀληθῶς ἤγειρε ναόν».

Διά μέν τῆς παρουσίας Αὐτοῦ μετά τῆς μητρός Αὐτοῦ, τῆς Θεοτόκου Μαρίας εἰς τόν ἐνταῦθα ἐν Κανᾷ Γάμον, ὁ Χριστός ἡγίασε τόν γάμον ἀφ’ ἑνός καί ἠλευθέρωσε τήν γυναῖκα ἐκ τῆς κατάρας ἀφ’ ἑτέρου. «Γάμος [ἐν Κανᾷ] μέν γάρ τίμιος ἡγιάζετο, ἀρά δέ ἡ κατά γυναικός ἐκποδών· οὐ γάρ ἐν λύπαις ἔτι τέξονται τέκνα καί αὐτήν ἡμῶν τῆς γεννήσεως τήν ἀρχήν εὐλογήσαντος τοῦ Χριστοῦ», λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας.

Διά δέ τῆς μυστικῆς εὐλογίας τοῦ μυστηρίου, δηλονότι τῆς θείας Εὐχαριστίας συμμετέχομεν εἰς τόν μυστικόν, τόν πνευματικόν Γάμον τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ καί τῆς νύμφης Ἐκκλησίας, τοὐτέστιν τῆς ἀνθρωπότητος. «Συγκροτεῖται δέ ὁ γάμος ἐν ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ, τοὐτέστιν ἐν ἐσχάτοις τοῦ παρόντος καιροῖς», λέγει καί πάλιν ὁ Ἱερός Κύριλλος, ἐπικαλούμενος τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Θεολόγον, γράφοντα ἐν τῇ «Ἀποκαλύψει» αὐτοῦ: «χαίρωμεν καί ἀγαλλιώμεθα καί δῶμεν τήν δόξαν αὐτῷ, ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος τοῦ ἀρνίου καί ἡ γυνή αὐτοῦ ἡτοίμασεν ἑαυτήν· καί ἐδόθη αὐτῇ ἵνα περιβάληται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν· τό γάρ βύσσινον τά δικαιώματα τῶν ἁγίων ἐστί», (Ἀποκ. 19,7-9).

«Τό δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ ἀρνίου», ἀγαπητοί μου, δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, περί τῆς ὁποίας ὁ Κύριος παραγγέλλει λέγων: «Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ», (Ματθ. 6,33). Διό καί ἡμεῖς μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ ἐν τῇ εὐσήμῳ ταύτῃ καί πασχαλίῳ ἡμέρᾳ εἴπωμεν: «Ὤ Πάσχα τό μέγα, καί ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καί Λόγε, τοῦ Θεοῦ καί δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου». Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη.

Ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῇ προπορεύσει Προσκόπων καί πανδήμῳ συμμετοχῇ λαοῦ.

Τήν μεσημβρίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Βενέδικτος καί τό Συμβούλιον καί τό ἐκκλησίασμα τῆς Κανᾶ παρέθεσαν τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον, εἰς τήν ὁποίαν καί προσεφώνησαν Αὐτόν οἱ Ἐπίτροποι τῆς Κοινότητος τῆς Κανᾶ καί ὁ Ρῶσος Πρέσβυς εἰς Ἰσραήλ κ. Ἀνατόλιος Βικτόρωβ καί ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Μαυροειδῆς.

Μετά τήν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε ἁγιασμόν ἐγκαινίων στεγαστικοῦ συνοικισμοῦ ἀνεγειρομένου ὑπό τῆς Κοινότητος Κανᾶ εἰς βακούφικον τεμάχιον γῆς τοῦ Πατριαρχείου. Εἰς τήν τελετήν ταύτην ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Σύ κατ’ ἀρχάς Κύριε τήν γῆν ἐθεμελίωσας καί ἔργα τῶν χειρῶν σου εἰσΊν οἱ οὐρανοί», (Ἑβρ. 1,10).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Ἀξιότιμε Πρόεδρε καί Τίμια μέλη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς,

Ὁ ἐκ νεκρῶν ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἠξίωσε πάντας ἡμᾶς, ἵνα εὐχαριστιακῶς ἑορτάσωμεν τά ἐγκαίνια τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως, ὡς καί τήν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ ψηλάφησιν ἐν τῇ ἁγιογραφικῇ πόλει ὑμῶν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, ἔνθα ὁ Κύριος ἡγίασεν τόν γάμον διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ μετά τῆς Μητρός Του, τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ γεγονότος τούτου δέν εἶναι μόνον οἱ Ἀπόστολοι καί Εὐαγγελισταί, ἀλλά καί οἱ διά μέσου τῶν αἰώνων διαβιοῦντες ἐνταῦθα Ρωμαιορθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ ἀποτελοῦντες τό εὐλογημένον χριστεπώνυμον πλήρωμα τοῦ Παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοὐτέστιν τῆς Μητρός ἁπασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς τεθεμελιωμένης ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῆς· «θεμέλιον γάρ ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν ᾿Ιησοῦς Χριστός», κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Χαιρόμεθα καί ἐν ταὐτῷ «τόν ἔνθεον ζῆλον καί τήν προθυμίαν ὑμῶν, τῶν νεαρῶν Ἐπιτρόπων τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, καυχώμεθα», (Πρβλ. Β’ Κορ. 9,1). Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ νέα γενεά, παρά τάς δυσκολίας τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζει ἐν τῷ καθημερινῷ βίῳ αὐτῆς, διακρίνεται διά τόν ζῆλον τήν ἀφοσίωσιν εἰς τάς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδιαιτέρως διά τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπην αὐτῆς εἰς τόν τόπον τῶν προγόνων καί γεννητόρων αὐτῆς.

Χαιρόμεθα διότι σήμερον ἐγκαινίζεται διά τῆς τοποθετήσεως τοῦ θεμελίου τούτου λίθου ἔργον ἀγαθόν καί κοινωφελές, ἔργον καταδεικνύον τήν μέριμναν τῆς Μητρός πρός τά τέκνα αὐτῆς, τῆς Ἐκκλησίας δηλονότι τῶν Ἱεροσολύμων πρός τά μέλη τοῦ σώματος αὐτῆς, ἵνα κατά Παῦλον «μή ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλά τό αὐτό ὑπέρ ἀλλήλων μεριμνῶσι τά μέλη», (Α΄ Κορ. 12,23).

Εὐχόμεθα εὐόδωσιν τοῦ καλοῦ τούτου ἔργου καί κάθε ἀγαθῆς πρωτοβουλίας ὑμῶν πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τῆς Ἁγίας Αὐτοῦ Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο διότι, κατά τήν φωνήν τοῦ σοφοῦ Παύλου, «Θεοῦ γάρ ἐσμέν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστέ», (Α΄Κορ. 3,9) Χριστός Ἀνέστη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν, 29ην Ἀπριλίου /12ην Μαΐου 2024, ἑωρτάσθη ἡ Κυριακή τοῦ Θωμᾶ εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἑωρτάσθη  τό γεγονός τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Κυρίου, τήν 8ην ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν, ὅτε καί Θωμᾶς ἦτο μετ’ αὐτῶν καί ἐψηλάφησε τόν Κύριον καί ὡμολόγησε τόν Κύριον καί εἶπεν: «Ὁ Κύριος μου καί ὁ Θεός μου»,(Ἰωάν. 20,28).

Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τΌ Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, εἰς τόν ὁποῖον προεξῆρξεν ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος.

Ἡ λειτουργία ἐτελέσθη τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον, προεξάρχοντος πάλιν τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου,  συλλειτουργούντων καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Τελετάρχης, Ἀρχιμανδρίτης π. Βαρθολομαῖος,  τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών, ψάλλοντος τοῦ π. Ἰωάννου Ἀντωνίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου, μετά συμμετοχῆς μοναχῶν, μοναζουσῶν, προσκυνητῶν προσελθόντων ἐκ διαφόρων Ὀρθοδόξων χωρῶν καί ἐντοπίων πιστῶν.

Ἀπολυθείσης τῆς θείας Λειτουργίας ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ Σεβασμιώτατος προσεφώνησε τούς πιστούς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ἀπουσίαζε, ὅταν ὁ Χριστός, μετά τήν Ἀνάστασή Του, ἐπισκέφθηκε τούς Μαθητές Του στό ὑπερῷον, ὅπου ἦταν συνηγμένοι. Ὅταν πληροφορήθηκε τά σχετικά μέ τήν ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ, ζήτησε νά Τόν δῆ καί νά ψηλαφίση τίς πληγές τοῦ Σταυροῦ στά χέρια καί τήν πλευρά Του. Ὁ Χριστός, ὅταν ἐπισκέφθηκε καί πάλι τούς Μαθητές Του μετά ἀπό ὀκτώ ἡμέρες, κάλεσε τόν Ἀπόστολο Θωμᾶ νά ψηλάφηση τά σημάδια τῶν πληγῶν στό Σῶμα Του. Τότε ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς Τόν ἀνεγνώρισε καί Τόν ὁμολόγησε Κύριο καί Θεό του. Τόν ἀνεγνώρισε ἀπό τίς πληγές τοῦ Σταυροῦ, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν σημάδι τῆς ἀγάπης Του, ἀλλά καί τῆς δυνάμεώς Του. Τήν ὁμολογία τοῦ Θωμᾶ οἱ ἅγιοι Πατέρες τήν ὀνομάζουν σωτήριο. Καί πραγματικά, ὁδηγεῖ στήν σωτηρία ὅλους ἐκείνους πού τήν ἀπευθύνουν στόν Χριστό ἐκζητώντας ταπεινά τό ἔλεος Του.

Τό γεγονός ὅτι ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ἀρχικά ἀπουσίαζε κατά τήν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ στούς Μαθητές Του, φαίνεται ὅτι ἦταν οἰκονομία Θεοῦ, γιά νά γίνη πιστευτό τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως καί νά διαλυθῆ κάθε εἴδους ἀμφιβολία.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, μετά τήν Πεντηκοστή, κήρυξε τό Εὐαγγέλιο στούς Πάρθους, τούς Πέρσες, τούς Μήδους καί τούς Ἰνδούς καί εἶχε μαρτυρικό τέλος.

Ὑψώνω τό ποτήριον ὑπέρ ὑγιείας καί μακροημερεύσεως τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου ἡμῶν κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ καί πάσης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Χριστός Ἀνέστη. Χρόνια πολλά». 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον, 28^ην Ἀπριλίου /11^ην Μαΐου 2024, ἑωρτάσθη μέ μετάθεσιν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἄκκρην, πόλιν τοῦ βορείου Ἰσραήλ, ἀρχαίαν Πτολεμαΐδα ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν, ἡμέραν μνήμης τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἔλαβε χώραν ὑποδοχή τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ὑπό τῆς Κοινότητος Ἄκκρης, ἤτοι τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Σιλουανοῦ, τῶν Σωμάτων τῶν Προσκόπων, τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος κ. Φουάντ Μπρέϊκ, τῶν Ἐπιτρόπων τῆς Κοινότητος καί πιστῶν ἐξ ἄλλων Κοινοτήτων τῆς περιοχῆς δικαιοδοσίας τῆς Ἄκκρης.

Εὐθύς ἤρχισεν ὁ Ἀναστάσιμος Ὄρθρος τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδος καί ἠκολούθησεν ἡ Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ἐπιμελουμένου τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἄκκρῃ Ἀρχιμανδρίτου π. Σιλουανοῦ καί συλλειτουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ἐν οἷς πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Μελετίου καί π. Ἀρτεμίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Νίκωνος ἀντιπροσώπου τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς MISSIA, Πρεσβυτέρων τῶν ὁμόρων περιοχῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης, συσταθείσης καί ἐπιμεληθείσης ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου, τοῦ τελειωθέντος ἐν τῇ ἐπισκευῇ τοῦ τοίχου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τούτου καί μετεχόντων τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρτζῆε καί πολλῶν πιστῶν ἐν εὐλαβείᾳ καί ἀναστασίμῳ ἀγαλλιάσει.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἀνέτειλεν ἰδού, τό τῆς χάριτος ἔαρ, ἐπέλαμψε Χριστοῦ, ἡ Ἀνάστασις πᾶσι, καί ταύτῃ συνεκλάμπει νῦν, Γεωργίου τοῦ Μάρτυρος, ἡ πανέορτος, καί φωτοφόρος ἡμέρα, δεῦτε ἅπαντες, λαμπροφοροῦντες ἐνθέως, φαιδρῶς ἑορτάσωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς κατά τήν πασχάλιον ταύτην ἡμέραν ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ ἐν Ἄκκρῃ / Πτολεμαΐδι, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν πάνσεπτον αὐτοῦ μνήμην.

Ὁ ἅγιος Γεώργιος, διαπρέψας ὡς στρατιωτικός ἀξιωματικός κατά τούς χρόνους τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ, ἀνεδείχθη πιστός μάρτυς, δηλαδή πιστός ἀκόλουθος καί μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ἀκούων πάντοτε εἰς τόν λόγον Αὐτοῦ λέγοντος: «μνημονεύετε τοῦ λόγου, οὗ ἐγώ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ· εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν·», (Ἰωάν. 15,20).

Ἑρμηνεύων τόν Κυριακόν τοῦτον λόγον ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ἴσον ὡς εἰ ἔλεγεν ἐγώ τῶν ὅλων ὁ Ποιητής, ὁ πάντα ὑπό χεῖρα ἔχων τά τε ἐν τῷ οὐρανῷ καί τά ἐπί τῆς γῆς, οὐ χαλινόν ἐπέθηκα τοῖς θυμοῖς οὐδέ καθεῖρξα καθάπερ αἰκίαις τό ἑκάστου κίνημα τῶν ἀκροωμένων· ἐφῆκα δέ μᾶλλον τῇ ἑκάστου προαιρέσει τό ἑλέσθαι, τό δοκοῦν, δρᾶσαι δέ ὅ,τι περ ἄν βούλοιντο· καί γοῦν διωκόμενος ἐκαρτέρουν, καίτοι τοῦ διακωλῦσαι ἔχων τήν ἐξουσίαν. Ὅταν οὖν ἄρα διώκησθε καί αὐτοί,… κατόπιν τῆς ἐμῆς ἰόντες οἰκονομίας, διά τῶν αὐτῶν ἔρχεσθε θελημάτων, ἵνα καί τῆς ὁμοίας μετάσχητε δόξης· οἱ γάρ συμπάσχοντες καί συμβασιλεύσουσι». [Καί ἁπλούστερον· τοῦτο εἶναι ὡσάν νά ἔλεγε [ὁ Χριστός] ἐγώ, ὁ Ὁποῖος εἶμαι ὁ Ποιητής τῶν ὅλων καί ἔχω ὑπό τόν ἔλεγχον τά πάντα τά ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς, δέν ἔβαλα χαλινόν εἰς τήν ὀργήν τῶν ἀκροατῶν μου, οὔτε περιώρισα τό συναίσθημα, τήν συγκίνησιν αὐτῶν, ὡσάν νά ἦτο προσβολή εἰς ἐμέ. Μᾶλλον τούς ἐπέτρεψα νά ἐπιλέξουν ὅ,τι ἐφαίνετο ὀρθόν εἰς αὐτούς καί νά πράξουν ὅ,τι ἐπεθύμουν… Ἔτσι λοιπόν, ὅταν καί σεῖς διώκεσθε, ὑπομείνατε πρός στιγμήν τήν ἀποτροπήν/ ἀπέχθειαν τῶν μισούντων ὑμᾶς… ἀκολουθοῦντες τήν ἰδικήν μου Οἰκονομίαν καί διώκετε μετ’ Ἐμοῦ τούς ὁμοίους σκοπούς, οὕτως ὥστε νά ἔχητε συμμετοχήν εἰς ὁμοίαν δόξαν. Καί τοῦτο διότι αὐτοί οἱ ὁποῖοι συμπάσχουν, αὐτοί καί θά συμβασιλέυσουν [μετ’ Ἐμοῦ]».

Οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν», (Ἰωάν. 15, 20), ἀποτελοῦν τήν «οἰκονομίαν» Αὐτοῦ, ἡ ὁποία διατυπώνεται εἰς ἑτέραν δήλωσιν τοῦ Χριστοῦ λέγοντος: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι», (Ματθ. 16,24).

Εἰς τό λόγιον τοῦτο τοῦ Κυρίου διακρίνεται καί ὑπογραμμίζεται ἡ «προαίρεσις» τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ θέλοντος ἀκολουθῆσαι τόν Χριστόν, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ἑρμηνεύων αὐτό: «Οὐ βιάζομαι οὐκ ἀναγκάζω, ἄλλα ἕκαστον κύριον τῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως ποιῶ» καί ἀναλυτικώτερον : «δέν υποχρεώνω οὔτε ἐξαναγκάζω, ἀλλά καθιστῶ τόν καθένα, ὁ ὁποῖος εἶναι κύριος τῆς ἐλευθέρας αὐτοῦ διαθέσεως, λέγει Κύριος». Κατά δέ τόν ἅγιον Γρηγόριον Νύσσης «τοῦτο δέ ἐστιν ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι χρῆμα καί αὐτεξούσιον ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας κείμενον».

Αὕτη ἀκριβῶς ἡ προαίρεσις, τοὐτέστιν ὁ θεῖος ζῆλος, τόν ὁποῖον εἶχεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ὡδήγησαν τόν θεσπέσιον Γεώργιον εἰς τό νά γίνῃ μιμητής τοῦ μαρτυρικοῦ πάθους τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀκούων εἰς τό προφητικόν παράγγελμα τοῦ Ἡσαΐου: «Γίνεσθε μοι μάρτυρες καί ἐγώ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός… ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός καί μετ’ ἐμέ οὐκ ἔσται», (Ἡσ. 43,10). Ὁ δέ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀναφωνεῖ λέγων: «Τόν ὑπέρ κόσμου τῆς ζωῆς τήν ψυχήν αὐτοῦ θέντα, Χριστόν τόν Βασιλέα, ποθῶν ὁ στρατιώτης, ὁ μέγας Γεώργιος, σπεύδει θανεῖν ὑπέρ αὐτοῦ· ζῆλον γάρ θεῖον ἐν καρδίᾳ ἐσχηκώς, αὐτός ἑαυτόν προσήγαγε. Τοῦτον οὖν καί ἡμεῖς ἀνυμνήσωμεν πίστει, ὡς θερμόν προστάτην ἡμῶν, ὡς ἔνδοξον ὄντα Χριστοῦ δοῦλον, μιμούμενον σαφῶς τόν ἴδιον Δεσπότην».

Ὁ ἔνδοξος Γεώργιος διακρίνεται μεταξύ τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, διότι οὗτος διαπρέψας ὡς ἀνώτερος ἀξιωματοῦχος ἐπί τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ, τοῦ κηρύξαντος ἀπηνῆ διωγμόν κατά τῶν Χριστιανῶν, δέν ἐδίστασε νά ἀνακηρύξῃ τόν ἑαυτόν του Χριστιανόν, ἀλλά καί νά ἐλέγξῃ τήν ματαιότητα καί ἀσθένειαν τῶν εἰδώλων καί νά μυκτηρίσῃ τούς πιστεύοντας εἰς αὐτά.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θαυμαστός Γεώργιος ἐμαρτύρησε τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ αἵματι ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος κατά τήν ὥραν τῆς καταδίκης Αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου εἶπεν: «ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς», (Ἰωάν. 18,37).

Ἡ ὁμολογία αὕτη τοῦ Χριστοῦ κατέδειξε ἐμφανέστατα τόν ἀπόλυτον σκοπόν τῆς θείας ἀποκαλύψεως, τοὐτέστιν τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ ἀνθρωπίνῃ ἱστορίᾳ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου Αὐτοῦ. Τό γεγονός τοῦτο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό μυστήριον τῆς εὐσεβείας, δηλαδή τῆς θείας Οἰκονομίας ὡς κηρύττει ὁ θεσπέσιος Παῦλος λέγων: «ὁμολογουμένως μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ».

Μάρτυς πιστός τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας ἀνεδείχθη ὁ μακάριος Γεώργιος, ὡς ἐναργέστατα διατυπώνει τοῦτο ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Γεωργηθείς ὑπό Θεοῦ ἀνεδείχθης, τῆς εὐσεβείας γεωργός τιμιώτατος, τῶν ἀρετῶν τά δράγματα συλλέξας σεαυτῷ· σπείρας γάρ ἐν δάκρυσιν, εὐφροσύνῃ θερίζεις· ἀθλήσας δέ δι’ αἵματος, τόν Χριστόν ἐκομίσω».

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ μεγάλαθλος Γεώργιος ἀνεδείχθη τῆς εὐσεβείας τῆς ἀληθινῆς, δηλονότι πίστεως τοῦ Χριστοῦ, γεωργός τιμιώτατος, διό καί ἐν οὐρανοῖς συμβασιλεύει τῷ Βασιλεῖ τῶν Δυνάμεων. «Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζώσι… διά τοῦτο λήψονται τό βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου», (Σοφ. Σολωμ. 5,15-16). «Ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν [ὁ Θεός τόν Γεώργιον] καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτόν», κατά τό λόγιον τοῦ Σοφοῦ Σολομῶντος, (Σοφ. Σολ 3,6).

Ἡμεῖς δέ, ἀγαπητοί μου, οἱ πασχαλίως τιμῶντες τήν σεπτήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος καί Τροπαιοφόρου Γεωργίου, καλούμεθα νά μιμηθῶμεν τόν πόθον καί τόν ἔνθεον ζῆλον αὐτοῦ ἀφ’ ἑνός καί ἱκετεύσωμεν αὐτῷ σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἀφ’ ἑτέρου, ἵνα μέτοχοι γενώμεθα τοῦ ἀνεσπέρου φωτός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Μετά δέ τοῦ ψαλμῳδοῦ εἴπωμεν: «ἐξαπόστειλον τό φῶς σου καί τήν ἀλήθειάν σου· αὐτά με ὡδήγησαν καί ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καί εἰς τά σκηνώματά σου. (Πρβλ. Ψαλμ. 42,3) ένθα ο παμμακάριστος Μάρτυς σου Γεώργιος παρεγένετο. Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη» .

Ἀπολυθείσης τῆς θείας Λειτουργίας παρετέθη εἰς τήν αἴθουσαν δεξιώσεων κέρασμα τῇ παρουσίᾳ τοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως Ἄκκρης, τοῦ Σεΐχη αὐτῆς καί τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος Ἄκκρης κ. Φουάντ Μπρέϊκ. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἡγίασε τήν ἀνακαινισθεῖσαν αἴθουσαν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου Ἄκκρης.

Ἐν τέλει παρετέθη τράπεζα ὑπό τῆς Κοινότητος καί τοῦ ἡγουμένου π. Σιλουανοῦ, εἰς τήν ὁποίαν καί πάλιν προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ἀνέτειλεν ἰδού, τό τῆς χάριτος ἔαρ, ἐπέλαμψε Χριστοῦ, ἡ Ἀνάστασις πᾶσι, καί ταύτῃ συνεκλάμπει νῦν, Γεωργίου τοῦ Μάρτυρος, ἡ πανέορτος, καί φωτοφόρος ἡμέρα, δεῦτε ἅπαντες, λαμπροφοροῦντες ἐνθέως, φαιδρῶς ἑορτάσωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητέ Πάτερ Σιλουανέ Πατριαρχικέ ἡμῶν Ἐπίτροπε ἐν Ἄκκρῃ,

Ἐντιμότατε Πρόεδρε τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου κ. Φουάντ Μπρέϊκ,

καί Σεβαστά μέλη τῆς Κοινότητος, 

Ἡ σημερινή Πασχάλιος ἑορτή ἀποτελεῖ μαρτυρίαν ἀδιάψευστον ἀφ’ ἑνός μέν τῆς πίστεως ἡμῶν εἰς Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα, ἀφ’ ἑτέρου δέ τῆς ἀδιακόπου καί ἐνεργοῦς παρουσίας τοῦ Ρωμαιορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τοῦ χριστεπωνύμου αὐτοῦ ποιμνίου ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ γενικώτερον καί τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ εἰδικώτερον.

Ἡ χριστιανική αὕτη παρουσία καί μαρτυρία διά μέσου τῶν αἰώνων ὀφείλεται πρωτίστως καί κυρίως εἰς τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου: «Ὁ  Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰωάν. 4,16), ἀλλά καί εἰς τό παράγγελμα τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητάς Αὐτοῦ: «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγώ δίδωμι ὑμῖν· μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω», (Ἰωάν. 14, 27).

Οἱ εὐαγγελικοί οὗτοι λόγοι ἐνέπνεον τόν σήμερον τιμώμενον Ἅγιον Γεώργιον τόν Τροπαιοφόρον, ὁ ὁποῖος, μιμούμενος τό σταυρικόν πάθος τοῦ Χριστοῦ ἐγένετο συμμάρτυς τοῦ αἵματος Αὐτοῦ, ὡς ἐναργέστατα λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Γεωργήσας ἐμμελῶς, σπόρον τῶν θείων ἐντολῶν, διεσκόρπισας πτωχοῖς, πάντα τόν πλοῦτον εὐσεβῶς, ἀντικτησάμενος ἔνδοξε Χριστοῦ τήν δόξαν· ὅθεν πεποιθώς, πρός ἀγῶνας χωρεῖς, καί πόνους τούς μακρούς, Μάρτυς Γεώργιε, καί κοινωνός γενόμενος τοῦ πάθους, τοῦ ἀπαθοῦς [δηλαδή τοῦ Χριστοῦ] καί ἐγέρσεως, τῆς βασιλείας, Αὐτοῦ μετέσχες, ὑπέρ ἡμῶν νῦν δεόμενος».

Ἡ διπλή αὕτη ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως, δηλονότι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὡς καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ γενομένου συλλειτουργοῦ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων ἐν τῇ ἐπουρανίῳ δοξολογίᾳ τοῦ Θεοῦ, μᾶς παρέχει ἐν μέσῳ τῶν ἐκ τοῦ πολέμου δοκιμασιῶν τῆς περιοχῆς ἡμῶν τήν ζῶσαν ἐλπίδα τῆς πίστεως εἰς τόν Θεόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης.

Διό καί ἡμεῖς ἱκετηρίους εὐχάς ἀνεπέμψαμεν τῷ Ἁγίῳ Θεῷ, ταῖς πρεσβείαις τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, λέγοντες μετά τοῦ Ἁγίου μάρτυρος καί Ἀποστόλου Πέτρου: «Εὐλογητός ὁ Θεός καί πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατά τό πολύ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν», (Α΄ Πέτρ. 1,3) Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Πέμπτην, 26 ^{Ἀπριλίου / 9 Μαΐου 2024 ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη:}

Α’. Τούς ἔχοντας παρά τοῦ Πατριαρχείου τάς κλεῖδας τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἱερουσαλήμ.

 συνάντησιν τῶν Προέδρων  τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων τοῦ Πατριαρχείου διά κανονικά θέματα.

Ἐκ τῆς Αρχιγραμματείας

Τήν Τρίτην, 24^ην Απριλίου/7^ην Μαΐου 2024, ἐπεσκέφθησαν τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ ἡμετέρου Πάσχα αἱ Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι τῶν Ἱεροσολύμων.

Α’) Ἐπεσκέφθη ἡ Ἀδελφότης τῶν Φραγκισκανῶν- Κουστῳδία τῆς Ἁγίας Γῆς ὑπό τόν ἀναπληρωτήν Ἡγούμενον αὐτῶν  π. Ἰμπραήμ Φάλτας.

Κατά τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν  ἀντηλλάγησαν αἱ δέουσαι τῇ περιστάσει τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα εὐχαί, ἐπικεντρούμεναι κυρίως εἰς τήν ἀνάγκην τῆς Χριστιανικῆς συνεργασίας διά μίαν ζῶσαν Χριστιανικήν μαρτυρίαν.

Β’) Ὅλαι αἱ Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι ὁμοῦ, ἤτοι, τοῦ Λατινικοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἱεροσόλυμα ὑπό τόν Λατῖνον Πατριάρχην Μακαριώτατον Pierre Battista Pizzaballa, ἡ Κοπτική Ἐκκλησία, ἡ Συριακή Ἐκκλησία, ἡ Αἰθιοπική Ἐκκλησία, ἡ Λουθηρανική Ἐκκλησία ὑπό τόν Ἐπίσκοπον αὐτῆς κ. Σάνη Ἄζαρ, ἡ Ἀγγλικανική Ἐκκλησία ὑπό τόν Ἐπίσκοπον αὐτῆς Χουσάν Ναούμ καί ἄλλαι Ἐκκλησίαι. Ὡσαύτως εἰς τήν συνάντησιν ταύτην ὑπεγραμμίσθη δεόντως ἡ σημασία τῆς Χριστιανικῆς συνεργασίας διά τήν δέουσαν Χριστιανικήν μαρτυρίαν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί μάλιστα ἐν καιρῷ δεινῶς ἐξελισσομένου πολέμου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν

Γ’) Τήν 11:00 π.μ. ὥραν τῆς ἡμέρας αὐτῆς ἐπεσκέφθησαν τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον οἱ Ἱερεῖς τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἱεροσόλυμα ὑπό τόν Ἀντιπρόσωπον τοῦ Πατριάρχου αὐτῶν Σεβασμιώτατον κ. Γκουριόν. Εἰς τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν ἐτονίσθη δεόντως ἡ σημασία μίας εἰλικρινοῦς συνεργασίας διά τήν προάσπισιν τῶν προσκυνηματικῶν δικαιωμάτων τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Κατά τήν αὑτήν ἡμέραν τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ἀνταπέδωσε τήν ἐπίσκεψιν εἰς τούς Κόπτας, Αἰθίοπας καί Συριάνους εἰς μικράν συνάντησιν διά τοῦ ἐκπροσώπου αὐτοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου.

Δ’)  Την Τετάρτην , 25^ην Απριλίου/8^ην Μαΐου 2024τό  Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὑπό τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην κ.κ.  Θεόφιλον ἀνταπέδωσε  τήν ἐπίσκεψιν τῶν Ἀρμενίων εἰς τό ἐν  Ἱεροσολύμοις Πατριαρχεῖον αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου ἑωρτάσθη εἰς τό Πατριαρχεῖον:

Α’) Εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, εἰς τό πλαίσιον τῆς Λειτουργίας τῆς Δευτέρας τῆς Διακαινησίμου, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Ἐν συνεχείᾳ τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον ἐν ψαλμῳδίᾳ τοῦ «Χριστός Ἀνέστη».

Β’) Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Νοσοκομείου εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων ἔναντι τοῦ Πατριαρχείου διά μεταθέσεως τῆς μνήμης αὐτοῦ τήν Τρίτην 24ην Ἀπριλίου / 7ην Μαΐου.

Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη ἀφ’ ἑσπέρας δι’ Ἑσπερινοῦ καί διά θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, τελεσθέντων ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοδούλου, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου Δοσιθέου καί ἐν συμμετοχῇ Ἱεροσολυμιτῶν πιστῶν, μοναζουσῶν καί μοναχῶν.

Γ’) Τήν πρωΐαν τῆς Τετάρτης 25ης Ἀπριλίου / 8ης Μαΐου 2024, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Γεωργίου «Ἑβραϊκῆς» ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῶν Ἱεροσολύμων καί εἰς τήν Ἑβραϊκήν συνοικίαν. Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη μέ μετάθεσιν διά θείας Λειτουργίας, λειτουργοῦντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου, ψαλλούσης τῆς ἡγουμένης μοναχῆς Μαριάννης καί βοηθῶν αὐτῆς.

Σημειωθήτω ὅτι ἡ ἑορτή αὕτη τῆς 23ης  Ἀπριλίου ἑορτάζεται εἰς μνήμην τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Ρώμην, ἐν ᾧ ἡ ἑορτή τῆς 3ης Νοεμβρίου ἑορτάζεται εἰς μνήμην τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου αὐτοῦ εἰς Λύδδαν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ἡ ἁγιογραφήσασα τόν Ἱερόν Ναόν καί συντηρήσασα τήν Ἱεράν Μονήν ἡγουμένη Μοναχή Μαριάννα ἐδεξιώθη φιλοφρόνως τούς μετασχόντας πιστούς.

Δ’) Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μπετζαλλᾶ, κειμένην εἰς χωρίον εἰς τήν περιοχήν τῆς Βηθλεέμ. Εἰς τό χωρίον τοῦτο οἱ κάτοικοι δέν εἶναι Χριστιανοί, ἀλλά τό Πατριαρχεῖον ἀπ’ αἰώνων διατηρεῖ Ἱεράν Μονήν, τήν ὁποίαν ἐπισκέπτονται Χριστιανοί ἐκ Μπετζάλλας, Βηθλεέμ καί Χωρίου τῶν Ποιμένων, ἀλλά καί πολλοί Μουσουλμᾶνοι εὐλαβοῦντες τόν Ἁγιον.

Τῆς ἑορτῆς αὐτῆς ἐπεμελήθη ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς  Ἀρχιμανδρίτης π. Πορφύριος.

Ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη διά θείας Λειτουργίας τήν πρωίαν τῆς Τρίτης 24^ης Ἀπριλίου /7^ης Μαΐου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί τοῦ Πρεσβυτέρου π. Ἰωσήφ ἐφημερίου εἰς Μπετζάλλαν, παρουσίᾳ καί τῆς Προξένου κ. Ἄννης Μάντικα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Μέ ἱεροπρέπειαν καί μέ ἐκκλησιαστικήν τάξιν, τῇ ἀθρόᾳ συμμετοχῇ τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου, ἐτελέσθησαν αἱ ἱεραί Ἀκολουθίαι τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Καττάρων.

Τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Καττάρων κ. Μακάριος, τῇ συλλειτουργίᾳ τοῦ Ἱερέως π. Ἠλία Μπαρακάτ.

Πλῆθος πιστῶν μετ’ εὐλαβείας καί κατανύξεως συμμετεῖχον εἰς τήν Θείαν Κοινωνίαν καί πολλοί προσῆλθον ἐκ τῶν πόλεων τοῦ Ἐμιράτου καί ἐκ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας εἰς τό Ἱερόν Μυστήριον τοῦ Εὐχελαίου καί τῆς Ἐξομολογήσεως.

Αἱ Ἀκολουθίαι ἐτελέσθησαν εἰς τήν Ἑλληνικήν, Ἀραβικήν, Σλαυονικήν, Σερβικήν, Ρουμανικήν καί Ἀγγλικήν γλῶσσαν διά τήν πληρεστέραν συμμετοχήν τοῦ πολυγλώσσου ποιμνίου. Οἱ ἱεροψάλται ἀπέδωσαν μέ θαυμάσιον τρόπον τούς ὕμνους καί αἱ χορῳδίαι τά Ἐγκώμια τῆς Μ. Παρασκευῆς εἰς τήν Ἀραβικήν, Ἑλληνικήν καί Σερβικήν γλῶσσαν.

Τήν Μεγάλην Παρασκευήν καί τήν νύκτα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου προσῆλθον εἰς τήν ἀκολουθίαν ὁ Πρέσβυς τῆς Ρωσσίας κ. Ντημίτρι Ντουγκάντκιν, ἡ Ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τήν Ντόχαν κ. Εὐαγγελία Τσάγκα, ὁ Ἀναπληρωτής ἐπί κεφαλῆς τῆς Πρεσβείας τῆς Σερβίας κ. Σλομπόνταν Ραντέκα καί ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς Πρεσβείας τῆς Μολδαβίας κ. Μιχάι Νεάμτσου.

Τήν Μεγάλην Παρασκευήν εἰς ἀτμόσφαιραν βαθείας κατανύξεως καί συγκινήσεως ἐτελέσθη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου καί ἡ περιφορά ἐντός τοῦ αὐλογύρου τοῦ Ἐπισκοπείου.

Τήν νύκτα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου πλῆθος χριστιανῶν ἐπλήρωσεν ἀσφυκτικῶς τόν Ἱερόν Καθεδρικόν Ναόν καί τόν προαύλιον χῶρον του. Οὗτοι ἐν συνεχείᾳ παρέμειναν καί συμμετέσχον τῆς Θείας Λειτουργίας, μεταλαβόντες σχεδόν ἅπαντες τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καί ἠκολούθησε ἡ εὐλογία τῶν Πασχαλινῶν αὐγῶν καί ἑδεσμάτων.

Ἐπισυνάπτεται  φωτογραφικόν ὑλικόν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Καττάρων

Ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα ἑωρτάσθη καί εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα ἐσωτερικῶς εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, τήν Δευτέραν τῆς Διακαινησίμου, 23^ην Ἀπριλίου /6^ην Μαΐου 2024.

Εἰς τήν ἑορτήν αὐτήν ἔλαβε χώραν ὁ Ὄρθρος, ψαλλομένου τοῦ Ἀναστασίμου Κανόνος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ «Ἀναστάσεως Ἡμέρα» καί θεία Λειτουργία Ἀναστάσιμος καί πανηγυρική, προεξάρχοντος ἐν χοροστασίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, λειτουργοῦντος τοῦ Τυπικάρη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξίου καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου.

Εἰς τήν Λειτουργίαν αὐτήν παρέστησαν ὁ κ. Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημήτριος Ἀγγελοσόπουλος, ἡ Πρόξενος κ. Ἄννα Μάντικα, αἱ ἀντιπροσωπεῖαι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἤτοι τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς καί τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας καί μετέσχον πολλοί προσκυνηταί.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐν ψαλμῳδία τοῦ «Χριστός Ἀνέστη» ἀνῆλθεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἐνδεδυμένη εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα ἐγένετο ἡ Ἀπόλυσις, ἐψάλη τό Πολυχρόνιον τοῦ Μακαριωτάτου καί ἠκολούθησε ἑόρτιον κέρασμα, ὁ Πασχάλιος χαιρετισμός ἡ διανομή Πασχαλινῶν ᾠῶν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τούς Πατέρας καί τούς προσκυνητάς διαρκούσης τῆς ἀναστασίμου ψαλμῳδίας τῆς  χορῳδίας τῆς Ρωσικῆς προσκυνηματικῆς Ἀποστολῆς εἰς τά Ἱεροσόλυμα (MISSIA).

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Περί τήν μεσημβρίαν τῆς ἡμέρας τοῦ Πάσχα, 22^ας Ἀπριλίου /5^ης Μαΐου 2024, ἔλαβε χώραν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἡ Τελετή τῆς Δευτέρας Ἀναστάσεως.

Αὕτη ἤρξατο εἰς τήν Πατριαρχικήν αἴθουσαν ἐν τῇ ψαλμῳδίᾳ τοῦ Χριστός Ἀνέστη εἰς ἀργόν Βυζαντινόν μέλος καί τῇ ἀναγνώσει τῆς Θ’ ᾠδής τοῦ Πάσχα, ἕως ὅτε ἐνδυθῶσιν ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς διά τῶν ἑορταστικῶν ἀναστασίμων ἀμφίων αὐτῶν.

Ἅμα τῇ συμπληρώσει τῆς  Θ’ Ὥρας ἤρξατο ἡ Κάθοδος τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας, τῶν κωδώνων κρουομένων καί τῶν Ἱερέων κρατούντων τάς ἀναμμένας λαμπάδας αὐτῶν, ψαλλομένου συνεχῶς τοῦ Χριστός Ἀνέστη διά τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ, ἐν ᾧ ἀνέμενον πολλοί προσκυνηταί δεξιά καί ἀριστερά ἕως τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἅμα τῇ ἀφίξει εἰς τήν Αὐλήν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἀνεπέμφθη δέησις καί ἅμα τῇ εἰσόδῳ ἀπό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἤρξατο ὁ Ἑσπερινός τῆς Δευτέρας Ἀναστάσεως ἤ τῆς Ἀγάπης, εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συνιερουργούντων τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου καί π. Δοσιθέου τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί τῆς Προξένου κ. Ἄννης Μάντικα καί συμμετεχόντων πολλῶν προσκυνητῶν.

Μετά τήν Μεγάλην Εἴσοδον ἀνεγνώσθη τό Εὐαγγέλιον τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Κυρίου εἰς τούς μαθητάς τήν πρώτην ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν  «οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων» (Ἰω. 20,19) καί  τήν ἡμέραν τήν ὀγδόην, «ὅτε ὁ Θωμᾶς ἦτο μετ’ αὐτῶν» (Ἰω. 20,21) εἰς πολλάς γλώσσας διά τήν δήλωσιν τῆς οἰκουμενικότητος τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος εἰς τόν κόσμον.

Λήξαντος τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πάσχα, ἤτοι ἡ ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἑωρτάσθη τήν Κυριακήν 22^αν Ἀπριλίου /5^ην Μαΐου 2024 τήν νύκτα εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Κατ’ αὑτήν ἐν ἀρχῇ ἐψάλη εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὁ Ἀναστάσιμος Κανών «Κύματι Θαλάσσης», ἕως οὗ ἐνεδύθησαν ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς.

Ἀκολούθως ἤρχισε ἡ λιτανεία πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου τρίς, μετ’ αὐτήν δέ ἀνεγνώσθη τό Β’ Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου «διαγενομένου τοῦ Σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνή…» καί ἐψάλη τό «Χριστός Ἀνέστη» ἀπό τό ἐνδότερον τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν ψαλτῶν δεκάκις.

Ἐσυνεχίσθη ἡ Ἀκολουθία, ψαλλομένου τοῦ Ἀναστασίμου Κανόνος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα», μετά τῆς δεήσεως εἰς ἑκάστην ᾠδήν. Εἰς τούς Αἴνους ἔλαβε χώραν ἡ ἐν τῷ Ἁγίῳ Τάφῳ προσκύνησις ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἀρχιερέων καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί τῆς Προξένου κ. Ἄννης Μάντικα.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τῶν πιστῶν ψαλλόντων ἐν ἀγαλλιάσει χαρᾷ καί ἀλαλαγμοῖς τό «Χριστός Ἀνέστη» εἰς πολλάς γλώσσας Ἑλληνιστί, Ἀραβιστί, Ρωσιστί, Ρουμανιστί, Πολωνιστί καί ἄλλας.

Προεξάρχων τῆς ὅλης τελετής καί θείας Λειτουργίας ἦτο ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν Πατριαρχείων Μόσχας π. Βασιανοῦ καί Ρουμανίας π. Ἰωάννου, Ἱερέων, Πρεσβυτέρων ἄλλων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου, καί π. Δοσιθέου ψαλλόντων τοῦ κ. Εὐσταθίου Τσουμάνη δεξιά καί τοῦ π. Ἰωάννου Ἀντωνίου ἀριστερά μετά τῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί τῆς κ. Ἄννης Μάντικα.

Τῆς θείας Λειτουργίας ἐγγιζούσης πρός τό τέλος ἀνεγνώσθη τό μήνυμα τοῦ Μακαριωτάτου  ὑπό τοῦ  Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί ἡ εὐχή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου «εἰ τις εὐσεβής καί φιλόθεος..» ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου.

Ἀπολυθείσης τῆς θείας Λειτουργίας ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον καί ἔλαβε εἰς τό Ἐπιτροπικόν τά ᾠά μετά τοῦ πεπηγότος γάλακτος.

Ὁ Γέρων Σκευοφύλαξ μετά τῶν Πατέρων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος καί ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς παρέμειναν μετά τήν τελετήν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον διά τήν προστασίαν τοῦ δικαιώματος ἡμῶν παρουσίας φύλακος εἰς τό ἐνδότερον τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου διά τήν ὑποδοχήν τῆς Κοπτικῆς καί τῆς Συριακῆς Κοινότητος, ὅπερ καί ἐγένετο οὕτως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας